De uitvoering van de participatiewet in onze gemeente moet radicaal anders. Als er iets is wat we geleerd hebben van het leed van de toeslagenaffaire is het wel dat de overheid drastisch anders moet omgaan met mensen. Uitgaan van vertrouwen in plaats van wantrouwen. Mensen met een uitkering zijn geen profiteurs die overal een slaatje proberen uit te slaan, het gaat vaak ten onrechte over fraudebestrijding. Daarom stellen wij dat er altijd ruimte moet zijn om maatwerk en begeleiding te leveren en daarbij de menselijke maat voorop te stellen.
Op dit moment is maatwerk al de veronderstelde norm, maar dit maatwerk is opgezet vanuit “beschikbare pakketten”. Dat is niet wat maatwerk betekent. Maatwerk gaat erom dat we luisteren naar de inwoners en hun eigenaar maken van hun weg naar participeren in de samenleving. Hierbij staat niet “uitstroom uit de bijstand” centraal, maar kiezen wij ervoor om “participeren naar vermogen” weer centraal te laten staan. Hierbij willen wij dat iedereen de mogelijkheid krijgt om zichzelf te ontwikkelen. Dit kan zijn door het volgen van een studie, vrijwilligerswerk, ondernemerschap, autodidactische activiteiten en uiteraard ook betaald werk. Hierbij letten we er streng op dat organisaties bestaand betaald werk niet vervangen met vrijwilligerswerk uit de participatie.
Deze vorm van maatwerk vergt een hele andere insteek. Ineens moet er vertrouwen zijn in de intrinsieke motivatie en de potentie van de bijstandsgerechtigde. Dit gaat ook extra tijd kosten, gezien de klantmanagers niet enkel een pakket hoeven aan te bieden en vervolgens een paar keer contact op moeten nemen met de bijstandsgerechtigde, maar actief moet ondersteunen en de wensen voor groei faciliteren. Om dit te bekostigen willen wij een deel van het geld bestemd voor “wantrouwen” steken in “vertrouwen”, ofwel we willen geld dat nu gestoken wordt in fraudeopsporing gebruiken om de educatie van bijstandsgerechtigden te stimuleren.