CARBIDSCHIETEN TRADITIE?
Het mag dan een traditie zijn, maar daar zijn zeker wat kanttekeningen bij te maken. Zoveel dat GroenLinks bij de stemming over de APV (algemene Politie Verordening) in de raadsvergadering van 27 mei een speciale aantekening heeft laten toevoegen. Dat het een traditie is die afstamt van de Germaanse JOELFEESTEN bij de winterzonnewende klinkt goed (zeker voor aanhangers van de heet T.Baudet), maar dat bestond uit niet meer dan een vuur dat gestookt werd met een groot blok hout. In Scandinavië heet de kersttijd nog altijd JULTID. De traditie van carbidschieten uit melkbussen bestaat pas sinds begin twintigste eeuw. In Drenthe had iedere veeboer wel een melkbus waaruit een paar knallen werden geproduceerd met Oud en Nieuw. Vaak lukte dat niet best en verwaaide de knal, die meestal niet meer was dan een klein poepje.
CARBIDSCHIETEN NU
Tegenwoordig is het andere koek: het carbidkanon van Henk-Jan Reinders uit ERM bevat 61 melkbussen die in een ronde afgeschoten worden. En dat gaat liefst de hele nacht door. 110 decibel per knal. Hij heeft zelf geen koeien op stal staan, gelukkig, die zouden meteen ophouden met melk geven na zo’n bombardement. Een carbidkanon van 200 liter, zoals gebruikt in IJlst, veroorzaakt grondtrillingen ver in het rond. En dan hebben we het nog niet eens over een tank van 3000 liter. Ophouden ermee, dus.
ZORG VOOR MENS EN DIER
Alle gekheid op een stokje: het carbidschieten ziet GroenLinks graag verdwijnen, samen met al het andere knalvuurwerk, vandaar de aantekening van GroenLinks bij het voorstemmen voor de APV. En als het dan toch moet: op een veel grotere afstand van een dorpskern en in een puur akkerbouwgebied, zodat mensen en landbouwdieren er geen last van hebben. En vergeet niet de honden, katten en konijnen die doodsangst beleven tijdens het geknal.